Dag 02 - Richting Portland

Pfff... wat is een jetlag toch een naar iets. Om 2 uur ben ik voor het eerst wakker, om 4 uur nog maar een keer, en na de derde keer wakker om half 6 was het echt gedaan met slapen. We doen lekker rustig aan met douchen, tv kijken en blog schrijven, en gaan vlak voor 8 uur ontbijten bij het restaurant van het hotel. Voor Judith is er een glutenvrije sandwich met ham/kaas/ei en ik ga voor het buffet (ei, bacon, sausages, bagel cream cheese) en het smaakt ons goed.

 

 

 

 



We laden de auto in en maken ons op voor een trip richting Portland Maine, waarbij we ondertussen een aantal plaatsjes willen bezoeken.

 

 

 

Het eerste plaatsje wat we bezoeken is Salem, een klein stadje net buiten Boston, vooral bekend om de beruchte heksenjachten en veroordelingen. In dit dorpje zijn vroeger ruim 100 vrouwen geëxecuteerd omdat ze verdacht werden van hekserij. Aangezien dit ook zo'n beetje het enige noemenswaardige wetenswaardigheidje is van Salem wordt het hier dan ook vreselijk commercieel uitgebuit. Met name door de aanstaande Halloween periode staan er overal kramen, versieringen en aanplakbiljetten die verwijzen naar de heksenjacht en andere spookverhalen. Helaas gaan de winkels pas om 12 uur open, en wij waren er al rond 10 uur. Het stadje, de hekserij en andere enge dingen konden ons niet echt boeien, dus we hebben een kort rondje gelopen en zijn vervolgens doorgereden.

 

 

 

 



Judith pakt het stuur van de auto over en we rijden naar Gloucester, het oude vissersdorpje. Doordat het druilerig en fris weer is, blijven we niet al te lang. We maken wat foto's en film, en stappen na 30 minuten weer in om verder te trekken.

 

 

 

 

De laatste stop voor we in Portland aankomen is in Kittery Maine, waar we voor het eerst (maar zeker niet voor het laatst) gaan shoppen. De weg hier naartoe is mooi; een heuvelachtig landschap vol met bomen in alle kleuren van de herfst.

In de outlets kopen we bij de Adidas, Tommy Hilfiger, Aeropostale, GAP en Banana Republic schoenen, tshirts, truien etc.

 

 

 

 

 

In Portland boeken we het Clarion hotel en we krijgen wederom een leuke kamer, ruim voldoende voor deze ene nacht.

Avondeten doen we vandaag bij de Cracker Barrel, en wat een geweldige keuze is dat gebleken. Super leuke entourage, heerlijk eten zoals je het thuis ook zou kunnen bereiden, porties die je gewoon op kunt eten zonder te ontploffen, en voor het luttele bedrag van $24 inclusief fooi zijn we klaar. Echt een aanrader voor iedereen die ooit in Amerika komt, ga eens eten bij deze keten. Wij gaan het zeker nog ooit een keer doen als we er een tegenkomen.

 

 

 

 

Het is nu 9 uur en we zijn op de hotelkamer. Judith ligt al te slapen, ik ga dit nog even posten en dan ga ik ook op bed nog wat tv kijken voor ik instort. Morgen gaan we naar de White Mountains, en daarna zien we het allemaal wel. Tot morgen!



 

Dag 01 - De Heenreis

Goedemorgen allemaal, en de groeten van Wakefield een klein plaatsje net buiten Boston. We zijn goed aangekomen gisteren en al een paar uurtjes wakker. Het is nu kwart voor 7 lokale tijd en we gaan ons zo opmaken voor onze eerste dag hier in the USA, maar als eerste nu een kleine terugblik op gisteren.
 

Om kwart over 5 ‘s ochtends ging de wekker al af in onze hotelkamer in het vdValk hotel A4. We hadden de eerste bus om 6 uur gereserveerd om ons naar Schiphol te laten brengen, en samen met ons nog eens een stuk of 60 andere gasten. Dit is de eerste bus van de dag die inclusief is bij je hotelkamer, dus logisch dat het zo druk was.

 

  

 

 

 

 

Mooi op tijd kwamen we aan op Schiphol waar we binnen 5 minuten de koffers al kwijt waren. Hoogste tijd voor een ontbijt, ondanks dat ik zeker geen ontbijter ben. We vonden een yoghurt voor Jud en een panini met ei voor mij. Niet echt een geweldige keuze zo bleek later, maar goed, het zat er in.

 

 

 

 

Tijd om naar de gate te gaan en te gaan vliegen. Tickets hebben we geboekt bij British Airways, maar de heenweg hebben ze uitbesteed bij Iberia. Daarom ging de heenreis van Amsterdam naar Madrid middels Iberia Express, en door naar Boston. De eerste vlucht zou 2,5 uur duren en de tweede nog eens 8 uur. Op zich niet slecht, zeker gezien het voordeel aan kosten tov enkele andere maatschappijen.

 

 

 

 

 

 

Helaas kwamen we bij het boarden van de eerste vlucht al vrij snel tot de ontdekking dat dit niet fijn ging worden. Zelden heb ik me zo een ingeblikt sardientje gevoeld als tijdens deze vlucht. Letterlijk geen beenruimte, en dan ben ik toch echt maar 1.82, maar zelfs Judith had geen bewegingsruimte. Nou goed, 2,5 uur volhouden en daarna in een grotere vogel waar we exit-seats geboekt hadden en dus ruimte genoeg zouden hebben.
 

Tegenvaller 2 van de dag…. bij het boarden van deze vogel liepen we naar onze stoelen, waar we extra voor betaald hadden. Rij nummer 27, stoel E en F in de Airbus A330 genaamd Madrid. Wat bleek, niet rij 27 maar rij 26 zijn de exit seats, foutje in het online boekingssysteem van Iberia. De steward aan boord kon niets voor ons betekenen ondanks dat we alle boekingspapieren bij hadden. Het was, letterlijk, een volle vlucht dus andere exit-seats en zelfs business of firstclass waren niet beschikbaar. Wij konden dus alleen maar genoegen nemen met de stoelen op rij 27, om vervolgens online een klacht in te dienen om het geld terug te claimen.
 

Nou goed, hoe vervelend ik het ook vond, we wilden vooral toch echt op vakantie dus we zijn maar gaan zitten en hebben de 8 uur opgesloten gezeten in de economy stoelen zonder extra beenruimte. Tel daarbij op dat voor we aan boord gingen wij (en enkele andere reizigers die online hadden ingecheckt) aan de kant werden gezet omdat onze paspoort gegevens niet in het systeem stonden (huh?!?), het eten redelijk was, drankservice bestond niet (zelf halen), op 1 steward na spraken ze allemaal heel belabberd Engels, en mijn koffer was nog beschadigd bij aankomst ook… en de uitkomst is dat wij nooit meer met Iberia zullen vliegen. Voortaan dus goed uitkijken als we ergens boeken of die vlucht niet door onze Spaanse vrienden wordt uitgevoerd. De klacht is zojuist ingediend, en we wachten nu op de reactie vanuit Espana.
 

Bij aankomst in Boston hebben we ongeveer een uur in de rij gestaan bij Customs en Immigration. Verder verliep de trip naar Alamo zonder noemenswaardige problemen. De koffers stonden klaar (mijne met een flinke deuk in de bovenkant, duidelijk ergens enorm klem gezeten), de bus stond te wachten en reed na instappen weg en bij Alamo was niets te beleven. We hadden thuis al ingecheckt en konden dus direct doorlopen naar de rij met Fullsize auto’s, waar we een mooie Nissan (nogiets) hebben uitgekozen. Koffers passen naast elkaar in de klep en we hebben genoeg ruimte voor aanvullingen (hint hint).
 

Boston uit zien te komen was nog een behoorlijke onderneming, in de spits. Het ritje wat volgens Tomtom ongeveer 30 minuten moest duren, koste ons een uurtje. Wel iets om rekening mee te houden als we volgende week ongeveer dezelfde route retour rijden voor we naar Las Vegas gaan vliegen.
 

Het Sheraton hotel was gemakkelijk vinden, en de kamer is ruim met een heerlijk bed. Avondeten hebben we in het hotel gedaan omdat ik een behoorlijke koppijn had en allebei geen zin hadden om nog op zoek te gaan naar een restaurant. Na de Ceasar Salad met kip en de Cheeseburger, die allebei enorm waren, zijn we naar de kamer gegaan en letterlijk in bed gecrashed, rond lokale tijd 7 uur (best erg haha). We waren er klaar mee zullen we maar zeggen. We hebben ook geen foto’s meer gemaakt sinds Amsterdam, dus dat maken we de komende verslagen wel goed.
 

Het is nu weer 7 uur en we gaan nu ontbijten voor we aan onze eerste trip gaan beginnen. We rijden vandaag richting Portland, Maine en we zien wel wat we gaan tegenkomen.
 

VAKANTIE IS BEGONNEN :) :) :)